Met pijn in mijn hart

Met “pijn in mijn hart”

Met pijn in mijn hart heb ik een paar weken geleden een keuze gemaakt om het beste coachpaard van stal een nieuw plekje te geven waar zij kan genieten van een ander leven.

Nee het is geen beslissing die over 1 nacht ijs gaat, echter wel een weloverwogen beslissing die beter is voor mezelf en Frietje.
Een zeer moeilijke keuze zeker omdat Frietje en ik heel erg veel hebben meegemaakt samen en zij mij door een hele moeilijke periode in mijn leven heeft gesleept. Ze hield me vaak liefdevol een spiegel voor en oh wat hebben we  samen genoten van geweldige ritten over de hei in de bossen en in de bak. Ja wij konden echt samenwerken en waren een super team! Tevens heeft zij ervoor gezorgd dat wij samen geweldige coachingen aan mensen thuis en op locatie mochten verzorgen. Ja ja deze dame kan echt geweldig mensen een spiegel voor houden en heeft al menig persoon over zijn of haar angsten heen geholpen. Wat een topper met veel geduld en ontzettend veel liefde wist zij mensen en kinderen emotioneel te raken waardoor mensen, teams en organisaties (weer) en meer in hun kracht konden komen.

Leiderschapstraining op militair terrein.

Ik denk dat ik over de sessies met haar een boek kan schrijven en er zijn meerdere sessies die me zijn bij gebleven en 1 hele bijzondere daarvan is wel bij de militairen in Arnhem. Ongelooflijk dat zij daar een hele dag achter een heel dun stroom draadje(zonder stroom) met 6 prikpaaltjes in de grond de hele middag heeft gestaan en heeft gewerkt aan een leiderschapstraining met de militairen. En nee ze waren niet in burger gekleed. We zaten daar in de middle of nowhere op militair terrein midden in een oefening met geweer schoten en terroristen. Geen enkel paard was in de wijde omtrek te bekennen. Als kudde dier zou je dan verwachten dat Frietje naar haar kudde wilde gaan. Maar nee hoor ze had haar paardenvrienden ingeruild voor de “kuddes” militairen die de hele dag door in peletonnen langskwamen. Zodra de groep bepakt en bezakt aankwam met al hun wapens enz. stond mevrouw daarvoor op wacht. Zodra de militairen de wacht over namen op de diverse door de opper militair aangewezen plekken zakte haar hoofd en ging ze aan het “werk” met de rest van de “kudde”. Het blijft werkelijk onverstelbaar dat een paard zonder andere paarden om zich heen zo ontzettend kalm kon blijven en totaal niet wilde vluchten ondanks het rumoer en de geweersschoten. Ze had werkelijk een plek ingenomen als leider en bewaker van de veiligheid binnen deze setting.

En ja ook bij deze stoere mannen die wisten wat ze wilde kon Frietje een geweldige spiegel voor houden. Daar waar iemand niet in zijn kracht stond bleef ze onverbiddelijk stil staan of nam zij werkelijk de leiding over. Ja ik zal deze dame echt gaan missen. En zeker niet alleen om het “werk” als coachpaard maar ook echt omdat ze mijn maatje was. Ik kon werkelijk alles met haar en kon haar overal mee naar toe nemen of het nou naar het bos was of met de trailer naar een onbekende en schrikachtige locatie, het was altijd goed. We deden de dingen echt samen. Ze was voor mij een maatje zoals een maatje mag zijn. Haar knuffels en onvoorwaardelijke liefde zal ik het meeste missen. Ik heb enorm veel van haar geleerd en ben dankbaar dat we 7 jaar samen lief en leed hebben mogen delen.

Bedankt lieve Frietje voor alles wat je voor mij betekent hebt, je blijft altijd in mijn hart en ik zal nog vaak aan je denken en je missen. Ik geloof dat je een heel mooi nieuw plekje hebt gevonden waar je ook met je nieuwe baasje geweldige dingen gaat beleven.

Dikke knuffel en heel veel liefs,  Margien

7 jaar geleden werd je geboren en kreeg je de naam E La Vita Utopia wat “zo is het leven” betekent. En zo is het leven lieve mensen waar iets of iemand weggaat komt er ook weer ruimte voor nieuw leven en een nieuw begin!