Codependency is net als narcisme zo’n hot topic. Begrijpelijk ook: veel mensen herkennen zich in het gevoel te veel te geven, zichzelf te verliezen in relaties, de emoties van de ander als kompas te gebruiken.

Maar wat is codependency eigenlijk? Codependency, ofwel ‘mede-afhankelijkheid’, is een patroon waarin je je eigen behoeften en grenzen uit het oog verliest en je geluk laat afhangen van de goedkeuring of het welzijn van de ander. Vaak ontstaan uit een diepgewortelde behoefte aan veiligheid, liefde of bevestiging.

Maar laten we eerlijk zijn: de ander verandert niet. Wat kun jij wél veranderen?

Een krachtige oefening die we vaak doen is de ‘eilandmetafoor’. Stel je voor dat jij op jouw eiland leeft, en de ander op die van hen. Zolang jij steeds op dat andere eiland bezig bent – of dat nu is met zorgen, controleren of invullen – raak je verwijderd van je eigen fundament. En als jouw eiland in puin ligt, wat heb je dan te geven?

Teken jouw eiland. Wat is daar aanwezig? Wat ontbreekt? Wat zou je willen bouwen?

Bij paarden wordt dit zó mooi zichtbaar. Stel: je wilt dat het paard van punt A naar B met je meeloopt. Als jij alleen maar naar het paard kijkt, op het paard afstemt (lees: je aandacht op de ander richt), gebeurt er niets. Maar zodra jij duidelijk je eigen pad loopt, je doel visualiseert, verbonden blijft met jezelf — dan sluit het paard zich vrijwel vanzelf aan.

“Leiderschap begint bij jezelf. Niet bij controle over de ander, maar bij regie over je eigen binnenwereld.”